اربعین و تکرار ارادت ✍️سیدداود سجادی اسدآبادی

امام حسین (ع) نه تنها در بین مسلمانان به صورت خاص، بلکه در بین اکثر مذاهب و ادیان دیگر نیز نامی آشناست. گویی فرهنگ حسینی و عشق و شوری که در دل ها به پا می کند، بی مرز و حساب است و فارغ از حدود دینی و سیاسی و هر نوع صف بندی بشری دیگری، چنان در دل های انسان های وارسته و آزاده، رخنه کرده و می کند که انگار از اول در دل ها بوده و جزئی از ‌وجود انسان هاست.

در اربعین که چهلمین روز از ریخته شدن خون این وارسته مرد تاریخ بشریت و یاران باوفایش است، عاشقانش به سمت حرمش پیاده روی می کنند و برای دیدن و تجدید میثاق ، با شور و شوق رهسپار کربلا می شوند.

این روزها که کم کم به این مناسبت عظیم نزدیک می شویم، شور و حال اربعین خودش را نشان می دهد آن هم در خیل عظیم مشتاقانی که به سمت مرزهای کشور روان هستند و هر روز شاهد افزایش آنها هستیم.

اگر این حماسه نیست پس چیست؟!! این همه عشق و شوق برای دیدن آرامگاه انسانی که قرن ها پیش شهید شده، جز عشق به حسین و نام ایشان و دلالتی بر حقانیت ایشان و آزادگی شان، چه می تواند باشد؟

در این ایام، سیل عظیم زائرانی که در حرم هستند دیدنی ست. این عشق ‌و شوری که برای حسین دارند و حس و حالی که با نام سرور آزادگان جهان در دلهایشان ایجاد می شود بی وصف و مانند. است.

چهره های زائران جز عشق و محبت و حب حسین، گویای چیز دیگری نیست. فارغ از رنگ پوست و زبان و تفاوت های دیگر، همه را امام حسین دور خود جمع می کند و چون نگینی در میانشان می درخشد.

این همان درس آزادگی، وحدت و دینداری برای همه انسان های عدالت خواه در جهان است. همه ی کسانی که به دنبال عدالت و خواهان آزادگی هستند، ناخودآگاه شور حسینی درونشان هویداست و این خواست خداست که اینقدر این امام بزرگوار را در بین بندگانش عزیز گردانیده که این همه مشتاق در میان انسان ها دارد.

آری، صداقت و درس آزادگی که امام حسین با خون خود به انسان ها نشان داد چنان عمیق و بی مانند است که همه ی آزادگان را به سمت خود می کشد.

اربعین فرصتی برای نشان دادن این اشتیاق است، زمانی ست که تجدید پیمان آزادگی با سرور آزادگان جهان، بیشتر نمودار می شود.