اقامتگاه‌های بوم‌گردی و نقش آن در رونق اقتصادی استان‌های مرزی  * رضا دهبالایی؛ روزنامه نگار و پژوهشگر

اقامتگاه‌های بوم گردی از یک سو با توجه به رویکرد عده‌ی زیادی از خانواده‌ها به طبیعت‌ گردی بخصوص در نواحی جدید و بکر و از سویی دیگر نیز به دلیل هزینه اندک اجرا و راه‌اندازی این اقامتگاه‌ها، می‌تواند به عنوان یک پدیده‌ی‌ جدید در حوزه‌ی گردشگری، نقشی بی‌بدیل در محرک رونق اقتصادی داشته و عاملی ممتاز در ایجاد اشتغال و رفع بیکاری باشد.

روستاها و نواحی طبیعی در استان‌های مرزی کشور با توجه به وضعیت آب و هوایی، طبیعت بکر و منحصر به فرد، محصولات کشاورزی خاص، انواع محصولات دریایی، کوهستانی، باغی، گیاهان دارویی، گل‌ها و وجود درخت‌های بومی، آبشارها، دریاها، دریاچه‌ها، کوه‌ها، کویرها، مسیرهای دیدنی و… می‌توانند در عرصه‌های گردشگری بوم گردی، گردشگری کشاورزی، گردشگری غذا و البته اکوتوریسم در سطح ملی و بین المللی مطرح شوند.

اقامتگاه‌های بوم گردی به عنوان یک پدیده جدید در حوزه گردشگری می‌توانند محرک رونق اقتصادی در استان‌های مرزنشین اعم از شمالی، جنوبی، غربی و شرقی کشور و همچنین عامل ایجاد اشتغال و رفع بیکاری در آن مناطق باشند.

بررسی نشان داده که اجرای یک طرح بوم‌ گردی با ظرفیت اسکان ۱۰۰ نفر به طور متوسط بین ۳ تا ۵ میلیارد ریال هزینه‌ی اجرایی در بر داشته که با توجه به درآمدزایی سالانه بین ۴ تا ۸ میلیارد ریال می‌تواند از جمله کسب و کارهای زودبازده و با سطح سرمایه‌گذاری اندک باشد.

همچنین نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که اجرای این طرح‌ها در مناطق هدف، می‌تواند بین ۵ تا ۱۵ نفر اشتغال‌زایی مستقیم و ۵ نفر اشتغال‌زایی غیرمستقیم را ایجاد نماید که به نوبه خود با توجه به سطح سرمایه‌گذاری و درآمدزایی مناسب، بسیار قابل ملاحظه است.