به راستی اگر حسین نبود این همه زیبایی هم نبود … ✍️سعید شکربیگی

بعد از گذشت ۱۴۴۶ سال از حادثه نینوا هنوز نسل اندر نسل تاریخ، از تو و عاشورایت می گویند .روز به روز وماه به ماه وسال به سال قیام ونهضت تو یا حسین، زنده ترو زیباتر شده وکهنگی ندارد. ما هم همچون خواهرت زینب کبری(س)اکنون ودر این برهه از تاریخ به جز زیبایی چیزی نمی بینیم.

به راستی اربعینت چه زیباست تکیه برپاکردن وعلم وکتل ها عمود کردن چه زیباست .اسپند دود کردن در میان کاروان ها ودسته های عزاداریت چه زیباست .دیدن موکب ها و توزیع شربت وشیرین کردن کام زائرانت چه زیباست .سینه زدن ونوحه خواندن مداحانت چه زیباست.در گوشه هیئت عزاداریت نشستن واشک ریختن وباتو و ابوالفضلت درد دل کردن چه زیباست.

یکی از یکی زیباتر شوق وذوق کودکان چهار وپنج ساله در میان هیئت های عزاداریت چه زیباست.شکستن بغض مادرانمان وراز روضه های خانگی و اشک های شب های محرم چه زیباست.آری در لحظات سخت وناکامی، هنگام مواجهه با حوادث واتفاقات ریز ودرشت ، بیماری ومشکلات ،زیر تابوت و تشیع جنازه عزیزانمان ، هنگام دلشوره های پدران ومادرانمان ،هنگام تشنگی، نوشیدن جرئه ای آب وبه تو سلام رساندن،پشت درب اتاق های عمل ودلشوره داشتن وذکر نام تو وابوالفضلت چه زیباست.

علم بر پاکردن با نیت پاک بر سر درب خانه ها وخودروهایمان چه زیباست .دیدن زائران کوچکت در میان موج کاروانها چه زیباست .میزبانی و التماس موکب دارانت با گریه برای طعام دادن ورفع خستگی چه زیباست .از زیر قرآن رد کردن زائرانت چه زیباست.ازدور دیدن بین الحرمین تو و ابوالفضلت چه زیباست.آری نام فرزندان علی (ع) حسین وعباس وزینب چه زیباست.