دشمن، دشمن است …

کلماتی که احساسات ما را برمی‌انگیزند، کم نیستند اما واژه‌ای که اغلب همه ما را به فکر واکنش، مقاومت، تنفر و بعضاً جنگ و دفاع می‌اندازد، واژه “دشمن” است. شاید کمتر جامعه و یا کمتر کشوری پیدا شود که ادعا کند هیچ دشمنی در مقابل او نیست و یا حداقل در پشت پرده او را تهدید نمی‌کند. در نهایت اگر بخواهیم به این مبحث برسیم که این تهدید وجود دارد و ما هم دشمن داریم، پس شایسته است به خوبی دشمن خویش را بشناسیم. چه از این نظر که دشمن کیست؟ هدف از دشمنی با ما چیست؟ چه مسائلی را دنبال می کند؟ برای رسیدن به هدف خود چه ابزاری در اختیار دارد؟ نقاط قوت و نقاط ضعف او در کجاست و سوال هایی از این قبیل. چه از این نگاه که ما در مقابل چه کار باید بکنیم و چگونه راه های ضربه زدن به ما را بر روی او ببندیم.
با این اوصاف اگر به عقبه انقلاب اسلامی مان بنگریم، به سادگی هرچه تمام تر در می‌یابیم که دشمنان ما چه ظلم ها و جفاهایی در حق ملت ما روا داشته اند. تاریخ انقلاب ما از ابتدای شکل‌گیری و حتی قبل از آن تاکنون مثنوی هفتاد منی است که هر صفحه از آن یادآور ستمکاری و توطئه‌های شوم دشمنان برای ضربه زدن به ملت آزادیخواه و ظلم ستیز ایران اسلامی می باشد. آنگاه که فریاد آزادیخواهی ملت ایران در اعماق دنیای تاریک زمانه پیچید، استکبار جهانی و در رأس آنان آمریکا نهایت تلاش خود را به کار گرفت تا این فریاد را در گلوی ملت ما خفه کنند. اما مگر می شود این روحیه آزادیخواهی و استقلال طلبی ملتی دارای فرهنگ و تمدنی بزرگ و سرآمد درجهان را سرکوب کرد؟ این حساب و کتاب های غلط و بچگانه استعمارگران سال‌هاست که دیکته سیاست خارجی آنان شده و بنا به خیال خام خود می‌توانند با فشار و تحریم های گوناگون و صدور قطعنامه های پوچ و بی‌اساس، مردم و انقلاب ما را از آرمان های خود دور کنند.
استکبار خونخوار جهانی و در رأس آنها آمریکا در دهه های مدیدی است که برای دستیابی به مقاصد خود و سلطه بر کشورمان و بهره برداری همه جانبه از منابع آن، آشکار و پنهان شمشیر از رو بسته است اما هیچ گاه از آنچه خواسته به درصدی از آن نیز نتوانسته دست یابد.
البته این امر محقق نشده مگر با یاری خداوند، هوشیاری و بصیرت بنیانگذار بزرگ انقلاب اسلامی، درایت و هدایت های مقام معظم رهبری و آگاهی و همیشه در صحنه بودن مردم ایران. دشمنی و کینه توزی این دشمنان قسم خورده علیه ملت و انقلابمان را می توان از اقداماتی همچون کودتای بی شرمانه آمریکایی ها در ۲۸ مرداد ماه سال ۱۳۳۲ گرفته تا حمایت همه جانبه آنها از شاه و اطرافیان مزدورش، حادثه طبس، کودتای نوژه، مسلح کردن و حمایت از منافقین، تحریک صدام و رژیم بعث و ارتش تا بن دندان مسلح آن برای حمله به ایران، هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران، تهدید نظامی و تحریم های اقتصادی و….فهمید.
 حاصل این دشمنی ها برای دشمنان یاس و ناامیدی و برای ملت ما افتخار و سرافرازی و استقلال بوده که برای کسب این افتخار بزرگ هزاران شهید را تقدیم نموده است. مگر می‌شود این همه اقدامات آشکار دشمنان علیه ایران اسلامی را دید اما دشمنی آنان را نادیده گرفت؟ مگر امکان دارد که این همه ظلم و جفا در حق ملت آزادیخواه ایران از حافظه مردم به این سادگی پاک شود؟ آیا ۳۰ سال تحریم و تهدید و راه اندازی جنگ علیه ایران از یاد رفتنی است؟ آیا این همه عداوت و دشمنی بی شرمانه با یک پیام تبریک عید نوروز گفتن از سوی دولتمردان آمریکا تسویه می‌شود؟ کسانی که در داخل کشور باز هم از روی شاید سهل اندیشی و شاید غربزدگی فکر می‌کنند که غرب و خصوصاً آمریکا و رابطه با آمریکا درمان ناتوانی و مشکلات است، هیچ به یاد دارند که هشت سال جنگ و بمباران و خرابی شهرها و عروج آن همه شهید و بدن های تکه پاره این همه جانباز و داغ غربت آزادگان را همین آمریکا بر ما تحمیل کرد؟ باید گفت که دشمن، دشمن است و اگر فکر می کنیم که ما سر دشمنی با آنها داریم، اوج  بی انصافی است و این همه پرونده مفتوح و مختوم نشان از دشمنی و کینه آنها نسبت به انقلاب و نظام اسلامی ما دارد. خوشبختانه ما در این عرصه با افتخار کامل در برابر دشمنی هایشان جانانه ایستاده ایم و اگر پایش بیفتد، خون خود را فدای دفاع از انقلاب و آرمان هایش خواهیم کرد. این است که باید دشمن را شناخت و راه نفوذ و توطئه ها و بهانه جویی ها را بر او بست تا همچنان که در طول دهه های اخیر دشمنی های دشمنان ادامه دارد، شناخت ما هم هر روز از این دشمن فریبکار و خونخوار بیشتر می شود. به امید روزی که ملت های مسلمان با تاسی از انقلاب اسلامی ایران در برابر ظلم و استکبار ایستادگی کنند تا زمینه تشکیل حکومت اسلامی فراهم گردد.