فرارویی به نام آسیب‌های اجتماعی/ جامعه‌ام درد می‌کند

در لابه لای تنگ دستی‌ها و فقر و بدبختی های همیشگی کسانی که همیشه به پشت دربهای چوبی نیم نگاهی دارند که بتوان برای طعام خود از درب محبت و لطف و کرامت علی (ع) گونه وار خداوند متعال وسیله و رابطی قرار دهد….

پایگاه خبری تحلیلی پویا خبر
(pooyakhabar.ir):
اختصاصی پویاخبر/ احسان منصوری:
در لابه لای تنگ دستی‌ها و فقر و بدبختی های همیشگی کسانی که همیشه به پشت دربهای چوبی نیم نگاهی دارند که بتوان برای طعام خود از درب محبت و لطف و کرامت علی (ع) گونه وار خداوند متعال وسیله و رابطی قرار دهد که بتوان گره گشای یکی از گره های خود که به هم پیوسته باشد زنان بی سرپرستی که در کنج انتهای کوچه های بی کسی سرزمینم ناله ی فرزندان خود را با فریاد امید و عشق و محبت سر می دهد و معلولی که طالب زیارت است و حجت و شفاعتش را از آن عزیز کرده می خواهد گوشه ای از دردهایی ست که به تصویر می کشد.
دردناک تر از آن در این بزرگی سرزمینم و روزها و شب هایی که هزاران  میلیارد اختلاس در گوشی های انلاین جامعه دست به دست می شود و مورد نقد قرار می گیرد فریاد مردان و زنانی را در ذهن دارم که زاده ی همین دردند؛ مردان و زنانی که از عشق و عاطفه حمایت را برسر دارند به حمایت از همین تنگ دستی ها و معلولیتها با تمام دغدغه های خود که به پاس فراموشی می سپارند و گوش به درد دل های آن عزیزان می دهند و چه تلخ است که در طول مدت خدمت صادقانه بطور مکرر با معلولانی دست و پنجه نرم می کنند و آنقدر درگیر دردهایی از جنس محبتند که از آنچه که دارند همیشه شکر گذار و خدا را سپاس می گویند.
 آری صحبت از سازمانی است که حداقل ممکن به بهانه ی گرامیداشت روزشان باید گفت و نوشت و به چاپ رسانید؛ سازمانی که مهمترین و کاملترین جمله ای که بتوان در وصفش گفت برای تحقق آرامش رفاه حداقلی و امنیت جامعه فریاد دستهای خالی را سر میزند سازمانی که پس از سه دهه در سال ۱۳۹۰پس از ادغام زیر مجموعه وزارت کار وامور اجتماعی شد عدم بودجه ی کافی در این سازمان برآن داشته است که حمایت های خود را محدود به سرفصل هایی نماید که از قبل تعریف شده است این روزها در بحبوبه ی اوضاع و احوال نه چندان مناسب اجتماعی جامعه و افزایش در طلاق ها و آسیب های اعتیاد ، بی سرپرستی زنان در این فرایند گرفته تا کودکانی که هیچ کدام از طرفین انها را برعهده نمی گیرند تا افزایش صدمات ناشی از بروزبیماران روانی که عدم ادای درست وظیفه سایر نهادها متاسفانه فقر و رنج و تهیدستی و معلولیت و بی سرپرستی را تقدیم این سازمان می کند در حالیکه این سازمان خود درگیر مشکلات تعریف های بودجه ای و کارکنان خود است باید تقدیمی های جامعه که خود آسیبند را با دستهای خالی خود پذیرا باشد.
سازمانی که بدون هیچ چشم داشتی و بدون تبلیغی دایه ی بنیادی ترین امور تربیتی و آسیب شناسی جامعه را دارد و به راحت توسط منتقدان زیر سئوال می رود فراموش نخواهم کرد مدیرانی که برپایه ی همان عهد و پیمان ولایتمداری و انقلابی سی سال را با صداقت و شرافت خدمتگزار بی ادعای این سازمان بودند و امروز گوشه نشینان سرزمینمند
از آنجا که درد دیگران را درد خود می دانم و این سازمان سرشار از دردهایی ناگفته است خود را بر آن دیدم و امیدم به فردایی است که توجه ویژه دولتمردان به قلب کسالت احوال مردان و زنانی که آسیب های جامعه را درد خود می دانند این سازمان را شکوفاتر و افزایش امید در میان اقشار آسیب دیده و آسیب پذیر جامعه را بیش از پیش پویاتر کند.

انتهای پیام/*

 {loadmodule mod_banners,عضویت در تلگرام}