نقد و آسیب شناسی انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ✍️محمود کرمشاهی *

هر کدام از این ابعاد لازم و ملزوم همدیگر هستند. مسلماً در جامعه امروز، بدون فرایند انتخابات در میدان جمهوريت، بطور خاصتر نظام اسلامی با محتوای دینی دچار پارادوکس می گردد. همچنین بدون حضور افراد و ایفای نقش در سیستم های اجتماعی رسیدن به اهداف کلان اجتماعی، بنیانش بر آب خواهد بود. همانطور که گفته شد انتخابات از نمادهای چند وجهی تعامل (فرد با جامعه) و نقطه اتصال کنش در سطوح محلی (شورا)، منطقه ای (مجلس) انتخابات ملی (ریاست جمهوری) می باشد. به عبارتی حرف کلیدی نگارنده این است که سرنوشت جامعه ما در گروه نگرش افراد است.

پیش از آنکه وارد طرح موضوع مطابق با عنوان شویم، امروز سه مسئله بنیادین فردی و اجتماعی به عنوان مخرج مشترک دغدغه های قاطبه این مرز و بوم وجود دارد که بطور مزمن حیات جمعی و فردی را فرا گرفته است. مسائل معطل مانده و بظاهر لاینحل مهمی چون [جوان، جان و زمان ] به صورت تصلب تاروپود قاعده جامعه را در نوردیده است. شاهد این مدعا در طرح موضوعات فوق می توان به آسیب‌های مترتب مانند، فقدان شانس اشتغال جوانان جویای کار اشاره نمود. در بحث زمان، به هدر رفت فرصت های بهاری پروژه های اجرایی و نوشداروهای بعد از مرگ سهراب اشاره کرد. بطوریکه بعضی پروژه های اجرایی و کلنگ زده شده وجود داشته که هنوز به ثمر نرسیده و حتی در صورت پایان بهره برداری و افتتاح نیز تاریخ مصرف و تکنولوژی آنان دیگر بروز نبوده و بجای سودآوری، هزینه براست! بحث مهمتر، مسئله حیات و ممات همنوعان این سامان هست‌. گویا نمی دانیم عمر بشر تاریخ مصرفی دارد. بطور مثال تصادفات ناشی از فرهنگ غلط رانندگی و نقص راهها و ماشین‌های تولیدی داخلی و مدیریت انحصاری تولید و فقدان رقابت تولیدی بجای نوآوری و پیشرفت، منتج به پسرفت و به عنوان ارابه های مرگ تبدیل شده اند. این حوادث جاده ای و مرگهای خانمانسوز، مصیبت‌های بنیان برافکنانه برای از بین رفتن نان آوران خانواده ها گردیده است‌. تاکنون بعد از ۴۶ سال از سپیده دم انقلاب اسلامی، هنوز ما در این سه بعد از معضلات (بیکاری جوانان، حفظ جان همنوعان و مدیریت زمانی پروژه ها )عبور نکرده ایم. بطور مثال بیکاری قاطبه جوانان تحصیل کرده به عنوان سرمایه انسانی بعد از سختی کنکور و دریافت مدرک با مشکل مزمن و آشکار بیکاری مواجه هستند. مرگ و میرهای ناخواسته در جبهه جاده ها! مسئله‌ امحال سرمایه های انسانی، مالی و عدم اتمام پروژه های هزینه بر، ناشی از فقدان مدیریت زمان و نقص در خط تحقق آرمان و بهره برداری نظام تولید است. ناگفته مبرهن است. باید بر این هدر رفت جان و مال، افسوس و خبطه بخوریم…!

در این شرایط وانفسا و مدیریت تکرار آزمون خطا چه باید کرد!؟ آیا وقت آن نشده که نه فقط چشم ها، بلکه ذهن ها را باید شست و جور دیگر باید دید و فهمید!؟ زمانیکه برای حداقل های بعد فردی از جمله درمان جسم، والدین و وابستگان نمی تواند کاری کنند بلکه این متخصص است که چاره ساز هست! حال برای مدیریت کشور و حل ناکارامدیها و برنامه های برزمین مانده، حتما باید مدیری یافت که راهی را جسته یا راهی را ساخته باشد!!

امروز در این شرایط حساس داخلی و جهانی نیاز به مدیری توانمند داریم! در این برهه از تاریخ “دکتر قالیباف” که جان و عصاره عمر در عنفوان جوانی در میدان نبرد در مقابل دشمنان خارجی هزینه نموده، بعد از جنگ نیز با درایت پلکان میادین علمی و اجرایی را سپری نموده است، در این موقعیت باضرس قاطع می تواند گفت ایشان تخصص و توانایی حل مسائل مورد اشاره را دارند.

اما نکته و موضوع مهم و اساسی کشور مطرح هست، میزان مشارکت آحاد مردم است. آنچه قابل استناد و به عنوان مسئله بغرنج و تأثیر گذار مطرح هست، مطابق نتایج میدانی و پژوهشی اکنون اقشار جامعه (کارگری/کارمندی) از وضعیت‌های زیستی و اقتصادی مطابق فحوای کلام و زبانشان به فریاد درآمده اند. در این شرایط خاص، برای حل گره های کور تورم (گرانی) نیازمند بازگشت ثبات اقتصادی، وحدت بین ملت و دولت، رفع کدورت‌ها و حل قهر با صندوق رای (آرا خاکستری) و تجدید عهد رفیقان (اصولگرا ) و جلوگیری از رقابت چند وجهی آنان است. لذا ضروری است رفیقان اصولگرا، به ائتلاف (وحدت ملی) برسند و در این شرایط حساس ملی و منطقه‌ای با حمایت از گزینه شاخص “دکتر قالیباف” در صحنه رقابت انتخاباتی حمایت و به ید واحده برسند. دوستان مذکور، از تفرق بدر آیند و بیش از این موجب هزینه بیش از پیش در سیاست های اعلامی (انقلاب اسلامی) نگردند و عاقلانه در جهت حمایت از دکتر قالیباف در صحنه رقابت مقابل رقیب متعهد شوند.

*دکتری جامعه شناسی [گرایش بررسی مسائل اجتماعی ایران]