گریزی بر نمود بی‌هویتی مردانه در قالب آرایش زنانه/ ببخشید آقا ! ببخشید خانم ؟!!

اختصاصی پویا خبر: اسلام انصاری‌فر/: از خانه بیرون می‌آیی، توی کوچه راه می‌روی، می‌رسی به خیابان…     از پیاده‌رو می‌گذری، همه چیز سر جایش است؛ دست، پا، سر و گوش، چشم و … اما هر چه چشمانت را به هم می‌مالی، احساس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست، چیزی که قبلا بوده و حالا […]

اختصاصی پویا خبر: اسلام انصاری‌فر/: از خانه بیرون می‌آیی، توی کوچه راه می‌روی، می‌رسی به خیابان…

 

 

از پیاده‌رو می‌گذری، همه چیز سر جایش است؛ دست، پا، سر و گوش، چشم و … اما هر چه چشمانت را به هم می‌مالی، احساس می‌کنی یک چیزی سر جایش نیست، چیزی که قبلا بوده و حالا انگار گم شده است.
نزدیک است از تعجب شاخ دربیاوری، اما می‌ترسی که مردم مسخره‌ات کنند و از شاخ درآوردن منصرف می‌شوی !
نگاهت را دوباره به سر تا پای جوان آرایش‌کرده‌ای که دارد از جلویت رد می‌شود، می‌اندازی. جل‌الخالق! این که پسر همسایه است!! چه بر سر خودش آورده است؛ خط ابرو، رژ گونه، تتو و … یعنی به قول قدیمی‌ها؛ آخر الزمان شده که پسرها خودشان را شکل دخترها درمی‌آورند؟!
*جایگاه زن در اسلام
خداوند رحمان و رحیم در قرآن چنین می‌فرماید:« ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قراردادیم تا یکدیگر را بشناسید ( و این ها ملاک برتری نیست)، قطعا گرامی‌ترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست. بی تردید خداوند دانای آگاه است. ( الحجرات: ۱۳)
از تفسیر این آیه‌ی مبارک می‌توان چنین استنباط کرد که خداوند راه شناختن انسان‌ها  از همدیگر را در زن و مرد بودن و در تیره و قبایل مختلف قرار داده  تا بتوانند در تعامل با هم  به بسیاری از رازهای خلقت و قدرت و توانایی خالق بی‌همتا پی ببرند.
ما وقتی اظهار می‌کنیم که به خداوند بزرگ ایمان داشته و داریم نان مسلمان بودنمان را می‌خوریم، شکی نیست که باید از دستورات  پروردگار که در قرآن آمده، پیروی کنیم. وقتی می‌دانیم که از یک مرد و زن آفریده شده‌ایم، یعنی در ادامه همین مرد و زن هستند که  نسل‌های بعد از خود را به وجود می‌آورند؛ نه این که خدای ناکرده، مرد و زن در یک لباس درآیند و کار به بن‌بست هویتی بکشد.
دین اسلام در عصر جاهلیتی که دختران را زنده به گور می کردند، بر روی عقاید زشت و ناپسند آن دوره خط بطلان کشید و به زن به عنوان یکی از ارکان مهم تشکیل خانواده هویت بخشید.
اسلام به وسیله دستورات الهی و با شیوه‌های مختلف به همگان نشان داد که زن در میان جامعه دارای مقام و منزلت والایی است و باید به او احترام گذاشته شود.
بر اساس روایات و تاریخ، در ایارن قبل از اسلام، زنان را زندانی می‌کردند. در شهر آشور، دخترانی که ازدواج می‌کردند، به فروش می‌رسیدند. هنگامی هم که آب رود نیل در مصر کم می‌شد، دختر آرایش‌کرده‌ای را در رود نیل می‌انداختند تا آب زیاد شود. در مصر و در کنار جسد مومیایی زنان، ظرف عسل نمی‌گذاشتند، چون اعتقاد داشتند که روح مرد برمی‌گردد، اما روح زن برنمی‌گردد!
قرآن، زن را کانون آرامش برشمرده است. به هرحال، اکنون که جایگاه زن نسبت به گذشته تفاوت بسیاری کرده، باید گفت که زنان و دختران که مادران آینده تلقی می‌شوند، باید جایگاه خود را حفظ کرده و با پاکدامنی وعفت، نگذارند حریم آن‌ها در برخورد با نامحرمان شکسته شود.
*زن و آرایش
بر اساس کشف ظروف انسان‌‌های اولیه، محققان به این نتیجه رسیدند که زنان در گذشته‌های بسیار دور برای نگهداری مواد آرایشی از آن‌ها استفاده می کردند( در مورد آرایش مردان چیزی کشف نشده!!)
در این راستا هم، کشف صدف‌های روشن و رنگی نشان می‌دهد که زنان، این وسایل را  به عنوان جواهرات نزد خود نگه می‌داشتند و در مراسمات مورد استفاده قرار می‌دادند.
در دین اسلام به زیبایی و آراستگی تإکید شده و توجه به آراستگی ظاهر را برای زن، نشانه‌ پاکدامنی وعفت برشمرده است. البته باید گفت که آرایش در اسلام مختص به زنان نیست، همان گونه که در مکارم الاخلاق، صفحه ۴۸۹ آمده است:« چه بسا بی‌توجهی مرد به آراستگی ظاهر سبب می شود که زن از پاکدامنی فاصله بگیرد.»( البته این آراستگی ظاهر مردان نباید سوء تعبیر داشته و سر از آرایش‌های زنانگی درآورد؛ کما این که متإسفانه درآورده و بسیاری از جوانان آینده‌ساز را در معرض بی‌هویتی قرار داده است.)
رسول اکرم(ص)، زنان را از آرایش برای غیر شوهر نهی کرده و فرموده است: « و اگر چنین کند، بر خداست اورا به آتش دوزخ بسوزاند.».
در سوره نور، آیه ۶ هم آمده‌است:« زنان در برابر نامحرمان با زینت‌ها و آرایش‌هایشان خودنمایی نکنند.»
*زن یا مرد، مسئله این است
زن بودن و زنانه رفتار کردن خوب است، آن هم در چارچوب منطقی و عقلانی.
زن بودن خوب است، آن هم موافق با اجتماع، دین و آیین اسلام.
زن بودن خوب است، آن هم فقط برای زن، یعنی فقط یک زن می‌تواند از خود رفتار زن‌منشانه بروز دهد.
 آرایش، ابزاری است که در دسترس زن قرار گرفته تا با استفاده از آن بتواند اعتماد به نفس خود را بالا برده و در خانواده زیباتر جلوه کند؛ اما نه فراتر از حد متعارف، بلکه در حدی که حجاب رعایت شود.
گفتیم که آرایش مختص زنان نیست و مردان هم می توانند آرایش کنند، اما نه آن گونه که به لباس زنانه درآمده و خود را زن‌مالی کنند!
همواره جنس مردانه نشانه برتری بوده  و هویت زنانه در اسلام در جهت حفظ کانون خانواده شکل گرفته است. در طول انقلاب اسلامی و سالیان خیلی دور، که همانند امروز خبری از وسایل آرایشی گرانقیمت و آن‌چنانی نبود، حرف و حدیث ها هم در مورد بدحجابی چندان در میان اجتماع رواج نیافته بود،  اما امروزه پرداختن به معضل بی حجابی و بدحجابی و آرایش‌های غلیظ و شیطان‌پسند و … در میان زنان و دختران اپیدمی شده  و متاسفانه از حجم خود سرریز کرده و  دامان هویت پسران را هم آلوده ساخته است.
بر اساس آمار، امروزه مصرف لوازم آرایشی نسبت به ۱۵ سال گذشته، به بیش از ۷۰ درصد افزایش پیدا کرده است. مُد شدن جراحی زیبایی از قبیل پلک، چانه، گونه، کشیدن صورت و … دیگر مرز دختر و پسر بودن را به هم زده  و حتی در مواردی این پسران هستند که گوی سبقت را از دختران ربوده‌اند!
سرمه زدن، زیر ابرو برداشتن، رژ لب و گونه زدن هم وارد فضای پسرانه شده و این همان عواقب جنگ نرمی است که نرم نرمک به پیشروی خود ادامه می‌دهد.
*چه کسی مسئول است؟
به راستی چه کسی مسئول است؟ خانواده، اجتماع، ماهواره، اینترنت، یا مسئولین فرهنگی؟
امام حسین(ع) در حدیثی فرموده است:« بهترین مال تو آن است که با آبرویت آن راحفظ کنی» اما وقتی که آبرو رفت، یعنی مال هم پَر، دنیا پَر، آخرت پَر و …
آیا پسر جوانی که به هیبت دختر درآمده است، برایش اهمیت دارد که آبرو چیست؟ از کجا آمده و به کجا می رود؟
تهی شدن از هویت و اهمیت ندادن به دین و اعتقادات، یک علامت قرمز خطرناک برای جامعه‌ی آینده و یک چراغ سبز به آمریکاست(که هرچی آتیشه از گور این گور به گور شده بلند میشه!)
همه جا می گوییم که پیشگیری بهتر از درمان است، اما وقتی اتفاق افتاد چه باید کرد؟ با کاسه‌ی شکسته و آب ریخته چه می‌توان کرد؟
مسئولین فرهنگی باید بیشتر فرهنگی باشند. فرهنگ ناب ایرانی را ساده به دست نیاورده‌ایم که ساده و مفت از دستش بدهیم.  این همه فرهنگسرا و مکان فرهنگی دست نخورده داریم، بودجه فرهنگی هم که حتماداریم( مگه میشه چیز به این مهمی بودجه نداشته باشه؟!) پس دستی به سر و روی اماکن فرهنگی بکشیم  تا جوانان‌مان بی‌راهه نروند. بمانند و لباس فرهنگی خودمان را بپوشند، عطر خوشبوی فرهنگ خودمان را به خود بزنند و آرایش کنند؛ آن هم با مداد و شانه و … فرهنگ خودمان.
و چه خوش گفت« جلیل صفربیگی»:
قربان صداقت و صفای خودمان
ماییم و دلی پاک و خدای خودمان
در شهر شما نمی شود عاشق شد
باید برویم روستای خودمان

 

×××

 

 انتهای پیام/*

 {loadmodule mod_banners,عضویت در تلگرام}

 

×××

با تنها کانال خبری #هفته_نامه_ندای_زاگرس در تلگرام به روز باشید:

@nedayezagros

به اینستا گرام ندای زاگرس بپیوندید

https://instagram.com/_u/nedaye.zagros